 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Знае толькі Бог адзіны,
Як мне любы лугавіны
І родныя межы,
Стужкі поля і дарогі,
Пустак немыя разлогі
І курганы-вежы;
Як мне мілы тыя хаты,
Дзе красуе мох калматы
На старэнькай стрэсе;
Гоман вузкіх ніў у полі,
Скібы жоўтыя і ролі,
Пташак сьпеў па лесе.
Знае Бог адзін, як мілы
Мне мужычыя магілы
І той крыж драўляны,
Пад каторым косьці тлеюць,
Дзе бярозкі зелянеюць
І на дол пясчаны
Майскім ранкам сьлёзы роняць,
І галінкі ціха клоняць
І шумяць маркотна.
Там я вырас, ўзгадаваўся,
Дзе спрадвеку заснаваўся
І бруіць дрыготна
Жаль вялікі і пакута,
Дзе пануе гора люта
І нуда разьліта.
І я зросься з гэтым горам,
Як віхры-вятры з прасторам,
Як з загонам жыта.
А як песьню засьпяваю
Аб зьнішчовым гэтым краі,
Я ня волен над сабою:
Сьпеў мяшаецца зь сьлязою,
Плачам аддаецца.
Няхай стогне, няхай плача,
Покуль жыцьце стане йначай
І скрозь цемрадзь і гушчары,
Нібы сонейка праз хмары,
Сьвет нам не прарвецца.
1914
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2022. Беларусь, Менск.
|
|
|
